Argentine Tango, ο χορός του πάθους και του ερωτισμού
Το παλαιό Αργεντίνικο Tango, επηρεάστηκε από το “Tango Habanera” το οποίο βέβαια δεν έχει καμία σχέση με Αργεντίνικο Tango που γνωρίζουμε σήμερα. Το Tango Habanera, είναι μία μίξη των: Ηabanera – Tango Andaluz και Tango Flamenco.
Οι ρυθμοί αυτών των χορών που παιζόντουσαν στην κιθάρα δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν, από τα μουσικά όργανα μιας ορχήστρας και με το πιάνο και έτσι το Tango Andaluz και το Flamenco, ενώθηκαν με τον ρυθμό Ηabanera που γεννήθηκε το 1883, αλλά «πέθανε» πριν το τέλος του 19ου αιώνα. Είναι δε, συνδεδεμένο με τις πρώτες «φόρμες» του Αργεντίνικου Τάνγκο. Η χαλαρότητα που έχουν τα γόνατα συνδέεται μ’ έναν χορό που λέγεται “Candombe” και χορεύονταν από τους μαύρους της Αφρικής που ζούσαν στο Μπουένος Άιρες.
Οι άντρες χορευτές αυτού του χορού χόρευαν με τα γόνατα χαλαρά για να δείξουν τις χορευτικές τους ικανότητες, χρησιμοποιώντας «περπατητά βήματα» (Corridas) και στροφές. Ο χαρακτήρας του χορού που επιβίωσε μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα είναι γνωστός σαν “Compadrito” διατηρώντας τους καθαρούς τύπους του παλαιού Αργεντίνικου Τάνγκο και επινόησε τα παραδοσιακά βήματα αυτού του χορού.
Οι παλαιότεροι άνθρωποι του Τάνγκο, συμφωνούν στο ότι: ο τύπος του Αργεντίνικου Τάνγκο που βλέπουμε σήμερα γεννήθηκε το 1938 – 1940, από τον τραγουδιστή του Τάνγκο Carlos Gardel. Βέβαια η χρυσή εποχή του χορού αυτού ήταν το διάστημα από το 1940 έως το 1950 όπου εταιρείες παραγωγής δίσκων, άνοιξαν γραφεία στο Μπουένος Άιρες όπου υπήρχε μαζική παραγωγή δίσκων με ορχήστρες και τραγουδιστές Τάνγκο.
Σήμερα στο Μπουένος Άιρες ή στο “Rvo de la Plata”, υπάρχουν τρεις φόρμες Αργεντίνικου : Salon – Fantasva και ένα για το Scenario (stage). Ο τύπος που ήταν γνωστός για τα «stage» μερικές φορές αναφέρεται σαν “For Export” το οποίο απευθύνεται στους Αγγλόφωνους, ενώ εκτός Αργεντινής, κάτοικοι της Βορείου Αμερικής είχαν την πρώτη τους επίδειξη με το “Stage Tango”, από χορευτικές ομάδες της Αργεντινής.